mooie route naar de kust snelweg
we rijden vandaag 960km op een volle tank
dit lukt je in Nederland niet
vertrokken met regen, onderweg weer wat droog maar bewolkt
aankomst bij een B&B Massaria La Gravina
TomTom kent de weg niet, omdat er een lange boerenpad heen ging, dus moeilijk te vinden. Maar door vantevoren alles op internet goed te volgen, vonden we de
Ranche toch. Het lag omringd door olijfbomen en druivenplanten - inmiddels zon en 28gr.
Omdat we de enige gasten waren, hadden we heerlijk een grote buitenruimte voor ons alleen
Werden allerhartelijkst ontvangen door de eigenaar met heerlijk sap en watermeloen.
Ontbijt in Italie kennen ze eigenlijk niet. Het is veel koekjes en taarten. Dus ook hier, maar
hij had voor ons heerlijke chococroissant en puddingbroodje gebakken. Elk een, dus maar gedeeld
De vraag was of we een toeristendiner wilden voor 15euro p.p en we zeiden te gauw ja.
Dit was in een dorpje verderop (10min. rijden). In Castellaneto, voor de volgende dag.
maandag 6 mei - vertrek 10u - 25gr. iets bewolkt
eerst maar eens in het dorpje gekeken waar we sávonds zouden eten. Maar goed ook, want het bleek een hoger gelegen dorp te zijn, waar je met de auto niet kon komen en het was hier alleen maar nauwe steegjes en veel trappen te beklimmen. Het restaurant was heel moeilijk te vinden. Bleek goed verstopt, een klein echt italiaans restaurantje.
Zagen er wel wat tegen op om hier in het donker terug te keren en hoopten het dan weer te vinden.
Huizen zijn in het zuiden lang zo mooi niet. Erg verwaarloosd en wat gettoachtig.
Vonden het hier ook niet zo vertrouwd om de auto achter te laten. Maar ja we hadden het beloofd.
Alles is hier gericht op Rudo Valentino, die hier geboren is of heeft gewoond. Ook onze slaapkamer hing vol foto's. Ik moest zelf ook even denken, wie was dit ook al weer.
Maar je herkende de foto's wel. Daarna naar de zeekust naar Taranto gereden, gigantische
industrie met veel gaswinning en een soort hoogovens. Veel leegstaande gebouwen en veel armoe
en wel heel erg verwaarloosde huizen. De italianen rijden hier chaotisch. Als je je braaf aan de snelheid houd, seinen ze met de lichten en zitten boven op je auto. Als ze je inhalen snijden ze je.
Het rijdt hier veel minder prettig en dus goed uitkijken. Taranto was niet zoveel aan.
Maar Sjoerd kon voor het eerst een flesje met zand vullen voor de verzameling.
Weer terug naar de ranche en gewacht tot 8uur, waar het vervelende van Italie is dat je voor half 9 niet kunt eten. Dus je hebt pas om 9uur je maaltijd, niets voor ons, veel te laat.
Ik had ook meer verwacht van het eten hier. We kregen eerst noedels vooraf en een ijzeren pen met diverse kleine vleesgerechten, met sla en gegrilde aubergine. Het eten was hier wel aardig.
Zaten daar alleen. Dus die man had de hele avond maar 30 euro verdiend. Wel kennen ze hier slecht Engels, dus kletsen ze veel Italiaans, waar we dan ook niets van snappen. In het donker door de smalle steegjes geprobeerd onze auto weer te vinden. Blij dat we weer terug waren op de ranche, want die donkere boerenweg was ook niet te zien.
CastellanetoTaranto
Geen opmerkingen:
Een reactie posten